Count Your Blessings

Deze week werd ik blij van mijn werk. Na de vakantie mocht ik weer! Daar heb ik alleen geen foto van. 


Waar ik ook erg blij van werd is deze kast. Op de foto staat hij nog bij de kringloop. Wij hebben een chronisch ruimte tekort, waardoor de boel er bijna altijd ontploft uitziet. Deze kast, dacht ik, zal daar verandering in brengen. Hij moet nog gepimpt worden. Die foto's hou je nog tegoed!


Count Your Blessings is een idee van Anki. Andere zegeningen zien? Esther, Anne, Martine, Frederike, Tabitha, Marit, Maartje, Leontien, Belinda, Mireille, Iris en Debora tellen ze ook!

Fijn

Jouw hand tegen mijn voorhoofd. 
Zachte ademhaling. 
Op mijn zij, met mijn knieën half opgetrokken, ben ik er even. 
Oja. 
In ons bed. 
Samen met jou. 
Fijn.
En ik doe mijn ogen weer dicht.

De groe(n)ten uit de tuin

In het voorjaar heb ik het één en ander gezaaid en gepland. De tomaat bijvoorbeeld! Drie foto's van dezelfde plant! Hij heeft zoveel vruchten, nu maar hopen dat ze rood worden!


De munt is geplant en begint al lekker te woekeren. Het mag van mij. Het is zo'n heerlijk kruid en ik hoop dat we er nog lang van mogen genieten.


De spruiten daarentegen.... Nee hoor! Leuk als we spruitjes uit eigen tuin kunnen eten. Ik zie in de oksels al kleine puntjes ontstaan. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat!


De pompoen en komkommer! Stekelige planten hoor! De komkommer is heerlijk!!! De pompoen was niet duidelijk of het eetbaar was. Na slachting rook hij nergens naar. Heb hem weggegooid en de plant gesnoeid, zodat de courgette hopelijk wat meer licht krijgt en grotere vruchten gaat geven. Hoop ik dan....


Het experiment groente/kruidentuin, vind ik nu al meer dan geslaagd en ik hoop volgend jaar nog meer uit de tuin te halen!

Nox zit in/op.....

Alles!

Count Your Blessings

Een lekker vakantiewijntje

Vegatarische bonenschotel met Quinoa (nieuw graan uit Bolivia lekker!)

Oververhitte kleuter die een poging op mijn gitaar doet.

Vlindertuintje met mooie bloemen.

Fijn 'oldschool' shirtje voor 5 Euro!

Lieve Nox die overal op wil klimmen en zitten.

Daar werd ik dus onder andere blij van afgelopen week. Wat maakte jou blij?

Count Your Blessings is een idee van Anki. Op haar blog kun je de anderen die hun zegeningen tellen ook zien.

Slapende jongens

Toen Ravin nog een klein Raafje was, heeft hij rondom zijn 8 maanden oud best veel gehuild 's avonds. Dan legden we hem in bed en dan huilde hij nog een half uurtje. Soms een uurtje. Heftig, want huilende baby's, zeker die van jezelf, werken op je zenuwen en terecht! Meestal moet je iets mee. Flesje, luier, speentje... Ravin was helemaal voorzien, maar moest toch huilen. We hebben hem in die tijd laten huilen (met hulp van het boek 'regelmaat en inbakeren') en het zakte af.


Nox is nu 1 jaar en hij heeft tot nu toe geen lastige periode gehad. Behalve dat hij rond 03.00 uur een flesje moest hebben tot een paar maanden terug. Maar tussen de flesjes in, sliep hij heerlijk. Tot voor kort gaven we Nox een late avondfles, rond 23.00 uur. Meestal een kwestie van een diep slapende baby uit zijn ledikantje peuteren, flesje aankoppelen, wachten, flesje afkoppelen en weer terug leggen. Nu zijn we daar mee gestopt en hij slaapt nu zelfs langer door!


Beide mannetjes hebben we na 1 of 2 weken op hun eigen kamer te slapen gelegd. Voor hun en ook onze eigen rust! Een duidelijk slaapritueel en overdag ook genoeg slapen in hun eigen bed, droegen bij aan de rust. Ook als Ravin ziek was, een nare droom had gehad, dan bleef hij in zijn eigen bed slapen. Ik heb geregeld naast Ravin's bed gezeten, half slapend, om hem een veilig gevoel te geven, om daarna weer naar mijn eigen bed te sluipen. Bij echte angst of weerstand, vertel ik een fabel waarin Ravin's problemen aan de orde komen en de (in mijn ogen) beste manier om daar mee om te gaan. Ik ben een voorstander van het probleem ter plekke op te lossen, anders denkt hij dat zijn kamer en zin bed niet volstaan.


Voor het slapen gaan hebben we een vast ritueel. Ravin geef ik een soort personality boost! Dat hij de liefste, de sterkste, de slimste jongen is! En dat mama heeeel erg veel van hem houdt. Ik vraag hem wat het leukste van de dag was, of er ook vervelende dingen waren en dan babbelen we daar over.


Gelukkig hebben we 2 jongens die makkelijk slapen. Bovenstaande maatregelen hebben daar misschien ook aan bijgedragen.

Welke rituelen gebruik jij of herinner jij je als meest effectief om een kind in slaap te krijgen?

Maar... ik loop

Ooit liep ik goed en veel. Ik liep 4 keer per week en ik heb een aantal keer een halve marathon gelopen. Startend met een stopwatch, mijn vader als coach op de fiets mee en een trainingsschema in mijn hoofd, waardoor ik van enkele minuten naar een half uurtje hardlopen trainde. 


Daarna ben ik bij een atletiekvereniging gegaan. Bij een vereniging gaat de training veel specifieker. In rijtjes van vier deden we loopscholing: rare pasjes en sprongetjes om je lichaam efficiënt te laten bewegen. Intervaltraining met 'piramides' waarbij je 1-2-3-2-1 minuten hardloopt met daartussen steeds kort rust. Een keer per week een duurloop en verder nog allerlei soorten spelvormen en trainingsvormen zoals Fartleg, waar ik je niet mee zal vermoeien. Ook dingen die je alleen lopend niet zo snel zal doen.


En toen werd ik zwanger van Ravin. Dolgelukkig met mijn kleine reisgenoot, vond ik het hardlopen niet meer prettig aanvoelen. Zeven maanden na Ravin's geboorte (2007) heb ik een 10 km wedstrijdje gelopen. Steken in mijn buik, ergens bij mijn buikspieren, maakten dat ik na deze wedstrijd afhaakte. Want ook al in de trainingen voordien, had ik daar last van.


Najaar 2009  ben ik weer begonnen bij een atletiekvereniging in mijn nieuwe woonplaats. Maar ja. Toen werd ik zwanger van Nox. Sommige zwangere dames kunnen prima hardlopen. Ik niet. Ik vond het geen prettig gedachte die kleine zo door elkaar te schudden. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik tijdens de zwangerschap zo rustig aan deed.


Nu. Ruim een jaar na de geboorte van Nox ben ik weer aan het lopen. Of nog steeds? In mijn hoofd ben ik nooit gestopt. Herstart dit voorjaar met Evy Greyaert die me in het prachtig Vlaams aanmoedigde en het gevoel gaf dat ik niet alleen was. Rondom les 15 heb ik besloten om het verder alleen te proberen. Met mijn loopervaring zou dat geen probleem moeten zijn. 


De discipline en motivatie om je schoenen aan te trekken zijn zo verdomd lastig! Zo ver weg soms! Zwaar teleurgesteld, half hyperventilerend heb ik gezwoegd en ben ik thuis gekomen. De teleurstelling in mijn eigen prestatie woog zo zwaar, dat ik niet het lef had mijn schoenen weer te pakken. Want het zou toch niets worden en het zou toch mega-zwaar aanvoelen.

Een boekje over afvallen middels hardlopen

Een paar weken geleden heb ik besloten om voorwaarden-vrij te lopen. Ik zie wel! Ik doe mijn kleren en mijn schoenen aan en ik loop. Misschien 10 minuten, misschien 1 uur, maar...ik loop. Wandelend, genietend van de vogeltjes, het gras, de paarden in de wei, die patser in zijn pooierbak met knaluitlaat. Heerlijk! Hardlopend, langzaam beginnend, handen laag. Ritme zoeken en niet druk proberen te maken over hoe ver, hoe lang, hoe snel. Ik loop! Hoe dan ook, ik loop!

Count Your Blessings

In navolging van Anki die haar zegeningen begon te tellen, doe ik dat nu ook. Onbewust deed ik dit al, maar door het zo te benoemen, zijn de kleine fijne dingen in het leven ineens een zegening! En dat is extra fijn!

Deze week werd ik blij van die grote broer, die samen met zijn vriendje aan het spelen is en die zijn kleine broertje mee laat spelen, mijn eigen eigenwijsheid en ons fijne, chaotische huis, waar die twee lieve mannetjes zo heerlijk kunnen genieten.
Waar werd jij blij van deze week?
Anki begon met het tellen van haar zegeningen. Nog meer mensen die hun kleine, fijne dingen waarderen als zegeningen: Martine, Effie, Tabitha, Marit, Maartje, Leontien, Belinda, Mireille, Iris en Debora doen ook mee.

Vakantie!!!

We gingen op vakantie! Een midweekje naar het roompot park Wolfsven. Wat een heerlijk park! De stacaravans die speciaal op kinderen waren toegerust, hadden een groot hek om een aantal caravans heen, speeltoestellen in het midden en standaard een peuterbed en een kinderstoel. We hebben genoten. Met Nox heb ik veel rondgewandeld op het park en met Ravin ging ik 's avonds bovenaan de glijbaan koffie drinken. Het strandje was een groot succes, want het weer werkte goed mee.

School perikelen

Mijn zoon van 4 zit op de basisschool. Een totaal nieuwe wereld voor hem zelf, maar ook voor de papa en mama. De rituelen van het wegbrengen, de communicatie van sommige ouders, wat is de bedoeling bij welke gelegenheid, het zijn raadsels voor mij.

Het meehelpen als moeder bij activiteiten is voor mij niet vanzelfsprekend. Ik heb nog een kleintje van 1 jaar rondkruipen en hij slaapt nog 2 keer per dag. Overdag helpen is dus geen optie. Ik werk drie dagen in de week en heb geregeld ook 's avonds afspraken voor mijn werk. Tot een week geleden zag ik geen kans om ergens aan mee te helpen. Ze vroegen op maandagavond ouders om mee te helpen met schoonmaken. Die avond had ik nog niets gepland, dus ik schreef mijn naam op. Om 18.00 uur kwam ik thuis, snel eten en door naar school, Jorg achterlatend met een berg afwas en twee oververhitte jongens.

Op school aangekomen, ik was iets later, zaten er 5 moeders en 2 juffen druk te poetsen. Druk geklets over de kinderen, de klassen, de kinderen, sport, de kinderen, tijdgebrek en ja, de kinderen! Toen kwam één moeder met de opmerking dat het bijna altijd dezelfden zijn die meehelpen met activiteiten. Op een andere school is het verplicht als ouder om mee te helpen en dan word je ingedeeld. Dat vond zij een goede oplossing. Ik niet! Ik denk dat de creativiteit en het plezier in het helpen vergaat op het moment dat het verplicht wordt gesteld. Op de één of andere manier kon ik er met die vrouw niet normaal over praten, de sfeer werd gelijk slecht. Misschien zei ik iets wat in de schoolcultuur uit den boze is. Ik merkte dat ik ook best  fel werd, maar heb het er bij gelaten, want ruzie in de tent is helemaal niet de bedoeling. Misschien mijn allergie voor mensen die alles aanpakken en dan wijzen naar de ander dat die niks doet. Je kunt niet in het leven van een ander kijken. Heeft de ander tijd, energie, ruimte, mogelijkheden om te helpen?

In elk geval vind ik dat ouders echt wel mee kunnen helpen op school, alleen vind ik de manier waarop van groot belang. Ik ben erg vóór zelfbepaling.

Wat zou een goede manier zijn om te zorgen dat ouders respectvol worden aangespoord om mee te helpen op de school van hun kind?