Uit de achtbaan gestapt, naar het huwelijksbootje.

Lang geleden stapte ik uit de achtbaan. Liep een stukje om alles beter te kunnen zien. Veel mensen liepen een stukje met me mee en ik voelde me niet alleen.
De botsauto's bevielen mij niet zo. Het past mij niet om zo de confrontatie aan te gaan. Te heftig
Het schip dat met grote slingers heen en weer gaat. Mijn maag keert zich om en net als ik gewend ben aan één kant, gaan we weer de andere kant op.

Het was zwaar, maar ook leerzaam. Tussendoor wandelend met lieve mensen, de zon op ons hoofd, genieten van de rust.


Na het verhaal van de achtbaan kwam er een rustige periode. Vol uitdagingen, plezier en weinig pijn. Hervinden van liefde, mezelf en de simpelheid van de dingen.

En toen raakte ik in coma, was bijna dood, werd wakker en heb hiermee een tweede kans gekregen.

In augustus ga ik trouwen met mijn grote liefde, met wie ik diepe dalen heb meegemaakt en de mooiste momenten in mijn leven. Op naar het huwelijksbootje dus!

Count your blessings

Graag sta ik stil bij de kleine dingen waar ik blij van wordt.

Deze week was ik erg blij met ons huis, dat ons beschermde tegen de behoorlijke extreme kou!

Blij ben ik met vrienden en familie, die ons onvoorwaardelijk steunen. Het is zo fijn om keuzevrijheid te hebben, af en toe eens op je bek te gaan, maar dan toch een vangnet te hebben dat niet zegt: "Ik had het nog gezegd!"

Zo wakker worden, met twee knuffelige mannetjes!

En de fijnste zegening:

Deze zomer stappen Jorg en ik in het huwelijksbootje.

We gaan trouwen!!! Hoeraaaa!

Meer zegeningen kun je zien op Anki's blog.



I like to linger on small daily things that make me happy.
This week I was very happy having our house, protecting us against pretty extreme cold.

Happy I was with friends and family, who support us unconditionally. It's good to have freedom of choice,
make a stupid mistake, have people helping without saying: "Told you so!".

Waking up like this, with two cuddly boys!


And the most lovely blessing of all:
This summer Jorg en I are going to get married.
Were getting married!!! Hooray!


See more blessings at Anki's blog.

Lief!

Je download fijne muziek voor mij, 

waarmee ik kan hardlopen.

Wat ben je toch Lief!

Op zaterdagochtend mag ik heerlijk uitslapen, 

jij gaat wat leuks doen met de kinderen.

Je bent mij zoo Lief!

Als ik thuiskom van mijn werk,

heb je een culinaire verrassing gemaakt.

Gelukkig ben je mijn Lief!

Schatje, ik hou van jou!

1 jaar

Een jaar geleden zat je nog in mijn buik. Vrolijk ronddraaiend, wachtend op het moment dat je eruit mocht komen. 
In een jaar tijd is er veel veranderd.


Jij bent van ieniemieniemensje uitgegroeid tot een bijna-dreumes (drummert). Je hopst door de kamer, maakt contact met anderen en je karakter openbaart zich meer en meer. Je kletst onze oren van het hoofd in je eigen babybrabbeltaaltje.


Je grote broer heeft zich ontpopt tot een zorgzame schat, die uit zichzelf speciaal voor jou naar boven loopt, om een knuffeltje voor je te halen. Na mijn uitleg van wat een homo is, roept hij blij uit: "Nox!!! Wij zijn homo!!!" 
Hij houdt echt ontzettend veel van je. Dat is wel duidelijk.


Je papa en mama zijn een heus team geworden. Terwijl we een jaar geleden echt nog zoekend waren, wij onze rol nog niet duidelijk voor ogen hadden, hebben wij nu samen de grootste lol om poepluiers, waterpokken, driftbuien (achteraf heel zachtjes) en mooie uitspraken. 


Het was een heel moeilijk jaar en ik zou hem niet graag overdoen. 
Maar het was nodig om te komen waar we nu zijn. 


En dan is het nu tijd voor FEEST!!!

Kwaak

Tijd voor vertier! 

Housequake. 

Na ruim 4 jaar weinig tijd te hebben genomen om samen leuke dingen te doen, hebben we hier nu meer aandacht voor. Met als resultaat dat we meer gezamenlijke activiteiten doen, waaronder Housequake (huiskwaak).

Hahaha. De foto's spreken voor zich!

Goed, beter, best

2010 was een vreselijk jaar voor me. Er zijn dingen gebeurd met mij die ik niemand toewens. In de werk sfeer en in de privé sfeer.
Ik heb op dit blog altijd een bepaald abstractieniveau aangehouden om 1 persoon te beschermen. De rest mag van mij met de billen bloot, maar ach. Wat heb ik daar aan? Ik krijg dat jaar er niet mee terug. 
Ik accepteer nu wat is. Wat er geweest is en wat dat af en toe nog steeds met me doet. Ik verzet me niet meer en daardoor ebt het vervelende gevoel exponentieel (jaja) weg.


Daarbij heb ik een ultra lieve man, die weet wat er met me gebeurt en me steunt. Na de geboorte van Nox hebben we steeds meer tijd voor gezamenlijke activiteiten, zoals een dagje sauna, festivalletjes en zelfs een paar dagen Spanje, zonder de kinderen.
De kindjes 'doen het goed'.  Wat dan? Nou ja, alles. Inclusief het koppige kleutersyndroom wat Ravin heel goed doet. De fabeltjes die ik ter plekke verzin over diertjes die toevallig hetzelfde als Ravin doormaken, helpen erg. Nog steeds. 


Deze week was Ravin eigenlijk te moe en wij brachten hem te laat naar bed. Overal om huilen, zo zielig! Op bed vertelde ik het verhaal van hondje 'Waffie'. Zijn knuffel heet ook zo. Hondje waffie was elke dag vrolijk, alleen met slapen gaan werd hij verdrietig. Buurpoes gaf het advies om eerder te gaan slapen, nogal logisch, want poezen slapen altijd. Buurpoes dacht namelijk dat Waffie als hij ging slapen nét te moe was. Dus de volgende dag ging Waffie naar bed, terwijl hij nog helemaal niet moe was, maar nog wilde spelen en nog vrolijk was. Maar hij dacht aan Buurpoes. Die weet alles van slapen, dus dat klopt vast. Waffie ging vrolijk slapen en werd weer vrolijk wakker. Als ik nu Ravin naar bed breng, pakt hij Waffie en weet hij dat hij op tijd naar bed moet. 


Ik ben onmisbaar. Ik moet zorgen voor mijn 2 lieve kleine jongens en de liefde zijn voor mijn lieve grote jongen. Ik heb geen tijd te verliezen, zoals die cherry blossom. De kersenbloesem die op mijn schouder staat. Die bloeit maar 1 dag. Geen tijd te verliezen. 

Tijd om lief te hebben. Tijd om voor mezelf te zorgen. Tijd om weer te zijn wie ik eigenlijk altijd al was. Prioriteit, nu even bij mij. Zodat ik er kan zijn voor de ander. Als ik daarvoor kies. 


Met mij gaat het dus goed, beter, best.

Over een paar dagen genomen...

Op mijn werk ga ik bezig met het geluksbudget. Een geweldig project om mensen een duwtje in de rug te geven om de deur uit te komen.



Met Jorg ben ik bij de opnames van de Madiwodovrijdagshow geweest. Een leuk uitstapje en voor ons in de buurt, want in Almere!!!





























Dusss....





















Hahaaa!













Ennn, tromroffel, het gips mocht er vandaag af. Nog wat blauw en stijf, maar in ieder geval weer douchen zonder zakje en ik ben weer een zachte mama, ipv één met een harde hand...