Goed, beter, best

2010 was een vreselijk jaar voor me. Er zijn dingen gebeurd met mij die ik niemand toewens. In de werk sfeer en in de privé sfeer.
Ik heb op dit blog altijd een bepaald abstractieniveau aangehouden om 1 persoon te beschermen. De rest mag van mij met de billen bloot, maar ach. Wat heb ik daar aan? Ik krijg dat jaar er niet mee terug. 
Ik accepteer nu wat is. Wat er geweest is en wat dat af en toe nog steeds met me doet. Ik verzet me niet meer en daardoor ebt het vervelende gevoel exponentieel (jaja) weg.


Daarbij heb ik een ultra lieve man, die weet wat er met me gebeurt en me steunt. Na de geboorte van Nox hebben we steeds meer tijd voor gezamenlijke activiteiten, zoals een dagje sauna, festivalletjes en zelfs een paar dagen Spanje, zonder de kinderen.
De kindjes 'doen het goed'.  Wat dan? Nou ja, alles. Inclusief het koppige kleutersyndroom wat Ravin heel goed doet. De fabeltjes die ik ter plekke verzin over diertjes die toevallig hetzelfde als Ravin doormaken, helpen erg. Nog steeds. 


Deze week was Ravin eigenlijk te moe en wij brachten hem te laat naar bed. Overal om huilen, zo zielig! Op bed vertelde ik het verhaal van hondje 'Waffie'. Zijn knuffel heet ook zo. Hondje waffie was elke dag vrolijk, alleen met slapen gaan werd hij verdrietig. Buurpoes gaf het advies om eerder te gaan slapen, nogal logisch, want poezen slapen altijd. Buurpoes dacht namelijk dat Waffie als hij ging slapen nét te moe was. Dus de volgende dag ging Waffie naar bed, terwijl hij nog helemaal niet moe was, maar nog wilde spelen en nog vrolijk was. Maar hij dacht aan Buurpoes. Die weet alles van slapen, dus dat klopt vast. Waffie ging vrolijk slapen en werd weer vrolijk wakker. Als ik nu Ravin naar bed breng, pakt hij Waffie en weet hij dat hij op tijd naar bed moet. 


Ik ben onmisbaar. Ik moet zorgen voor mijn 2 lieve kleine jongens en de liefde zijn voor mijn lieve grote jongen. Ik heb geen tijd te verliezen, zoals die cherry blossom. De kersenbloesem die op mijn schouder staat. Die bloeit maar 1 dag. Geen tijd te verliezen. 

Tijd om lief te hebben. Tijd om voor mezelf te zorgen. Tijd om weer te zijn wie ik eigenlijk altijd al was. Prioriteit, nu even bij mij. Zodat ik er kan zijn voor de ander. Als ik daarvoor kies. 


Met mij gaat het dus goed, beter, best.