Speeltuin

Hij houdt van mij, hij houdt niet van mij. Hij houdt van mij, hij houdt niet van mij. Hij houdt van mij!!! Ik gooi het mishandelde margrietje in het gras en ga in kleermakerszit zitten. Ravin zoeft voor de vijfde keer van de glijbaan en terwijl hij landt, komt er wat houtschors in zijn croc. “Mijn krokkie, mijn krokkie!!!” roept hij bijna huilend.

Gevoelig als hij is voor prikkels en prikkelende dingen zoals houtschors in zijn crocs, is hij momenteel overgevoelig. Sinds twee weken heeft Ravin een broertje en dat vindt hij nog erg lastig. Openlijk uitspreken dat hij blij is met Nox doet hij niet. Kusjes geven, genegenheid tonen, is allemaal teveel gevraagd. En nu is hij zich dus extra aan het aanstellen, maar daar geef ik maar even gehoor aan.

Ik loop naar Ravin toe en laat hem op mijn hurkende dijbeen zitten, terwijl ik zijn croc uittrek, uitklop en weer opnieuw aandoe. Ik veeg de tranen van zijn wangen en vraag aan Ravin of hij “Van zijn buik van de glijbaan af kan”. Zijn ogen beginnen te glimmen en hij spurt naar het trappetje. Ik voel aan mijn bekken en onderrug dat ik maar weer even op het bankje moet gaan zitten. De zon heeft het bankje opgewarmd en met het korte rokje manoeuvrerend, zet ik mij op het bankje. In de kinderwagen ligt Nox te kraken en te piepen. Want baby’s piepen, kraken en huilen. Nox huilt weinig, maar piept en kraakt veel. Vooral als het bijna tijd is voor zijn flesje.

Hartverscheurend hoe Noxie kan kraken en kreunen als hij krampjes heeft. Huilen doet hij nauwelijks. Het is een kleine bikkel en ik voel me soms nog schuldig over de zwangerschapsperiode. Twee perioden van stress, die beiden ongeveer 3 maanden hebben geduurd, hebben hem zo te zien geen kwaad gedaan. Het is een tevreden baby, maar toch… Ik hou het nauwlettend in de gaten allemaal.

Ik stop het speentje in Nox z’n mond en aai hem van zijn voorhoofd naar zijn neus. Zijn ogen vallen dicht en het speentje wiebelt vrolijk op en neer in zijn mondje. Ravin rent naar me toe en roept: “Mama, ik heb zweet.” Hij krabbelt door zijn krullen. Ik veeg zijn haar wat omhoog, zodat de wind zijn hoofd kan afkoelen en aai hem over zijn bovenarm. “Jij bent ook zo goed aan het spelen, daar krijg je het vanzelf warm van!” Hij kijkt me aan, bedenkt iets, en fluistert dan in mijn oor: “Ik heb een idee. Zullen we een ijsje eten?” De connectie zweten en een ijsje is ooit gemaakt en dat valt moeilijk te doorbreken. Ach, we hebben al lang genoeg buiten gezeten. Nox wordt haast gebraden in zijn kinderwagentje, dus we sjokken de paar stappen vanaf de speeltuin naar ons huis.