Een kopje koffie uit onze 'nieuwe' koffiemaker... Het ding maalt de bonen met een hoorbaar enthousiasme. Voor weinig op Marktplaats gevonden. Ik ga zitten en geniet even van het moment. Sinds Ravin elke dag naar school gaat, is er een ochtendritueel ontstaan en dat geeft structuur. Op dagen dat ik thuis ben, geeft dat ook rust.
Het wegbrengen van Ravin is een klein feestje. Hij heeft elke dag weer zin om naar school te gaan. "Mag ik vandaag weer overblijven?" Hij heeft zijn stoere warme jas aan en zijn Bob de Bouwer rugtasje op zijn rug. Nox gaat mee in de draagzak, want met de wandelwagen in de klas, is het lastig manoeuvreren. Als vanzelf pakt Ravin mijn hand en al zingend en kletsend lopen we over de stoep. Het is een beetje koud en ik doe de mouw van mijn jas over mijn en Ravin's hand. Zijn andere hand stopt hij in zijn jaszak. "Lekker warm he mama?"
In de school, leggen we het overblijftrommeltje en de beker in de krat die daarvoor bestemd is. Ravin hangt zijn jas op en huppelt vrolijk zijn klas in. Direct gaat hij naar de rekenhoek. Een hoekje waar vooral spelletjes liggen die het logische denken ontwikkelen. Bijzonder. Ik vond rekenen afschuwelijk. Na even samen gespeeld te hebben, geef ik Ravin een kus en loop ik met Nox naar buiten.
Het regent. En best hard! Ik heb geen paraplu bij me. Nox heeft zijn warme waterdichte jasje aan, mijn lange jas past om zijn armpjes en beentjes. Ik trek mijn capuchon naar voren, zodat de regen niet in Nox zijn gezicht druppelt. Knus. Hij valt in slaap. Thuis gekomen loop ik poosje met hem slapend in de draagzak rond. Ik zet een wasje aan, vouw wat was op en probeer wat rommeltjes op te ruimen, maar bukken met een slapende baby in de draagzak valt niet mee. Nox begint wat te piepen en ik besluit hem maar in zijn bed te leggen. Hup, uit de draagzak, jasje uit, in bed. Oogcontact en meteen begint het mannetje te lachen. Lekker warm en strak ingestopt, valt Nox snel in slaap.
Ik drink mijn koffie en kijk naar de klok. 10 uur 's ochtends. Al best wat in huis gedaan en nu al een moment van rust. De wasmand met nog wat meer was staat in protest te wachten. Al die spuugdoekjes en slabbetjes waarvan we dagelijks een stuk of tien vies maken, willen opgevouwen worden. Zittend op de bank was opvouwen is bijna een 'zen' moment. Ik neem er de tijd voor, maak mooie stapeltjes, zoals mijn moeder dat ook altijd deed. Alleen strijk ik de theedoeken niet!
Nox laat van zich horen. Al met al heeft hij genoeg geslapen voor nu. Met de wasmand op mijn heup, loop ik de trap op. Ik zet het badje klaar en ik zal meneertje eens lekker wassen. Heerlijk zo'n dagje thuis!
