Uit de achtbaan gestapt, naar het huwelijksbootje.

Lang geleden stapte ik uit de achtbaan. Liep een stukje om alles beter te kunnen zien. Veel mensen liepen een stukje met me mee en ik voelde me niet alleen.
De botsauto's bevielen mij niet zo. Het past mij niet om zo de confrontatie aan te gaan. Te heftig
Het schip dat met grote slingers heen en weer gaat. Mijn maag keert zich om en net als ik gewend ben aan één kant, gaan we weer de andere kant op.

Het was zwaar, maar ook leerzaam. Tussendoor wandelend met lieve mensen, de zon op ons hoofd, genieten van de rust.


Na het verhaal van de achtbaan kwam er een rustige periode. Vol uitdagingen, plezier en weinig pijn. Hervinden van liefde, mezelf en de simpelheid van de dingen.

En toen raakte ik in coma, was bijna dood, werd wakker en heb hiermee een tweede kans gekregen.

In augustus ga ik trouwen met mijn grote liefde, met wie ik diepe dalen heb meegemaakt en de mooiste momenten in mijn leven. Op naar het huwelijksbootje dus!