zondag 16 januari 2011

Onthaasten met baby

Mijn rechtervoet ligt op mijn linkerknie en mijn rechterarm leunt op mijn rechterbeen. Op die steiger ligt Nox onder een dekentje zijn flesje te drinken. Het is half acht 's avonds en ik zit op Nox' kamer in het halfschemer. Bij dit licht ziet het gezichtje van de kleine jongen er engelachtig uit. Hij is moe en zijn oogjes zakken dicht. Wie zei dat je van je tweede kind nooit zoveel kan houden als van je eerste? Wat een onzin! Ik vraag me af wat voor persoon dit kleine hoopje zal worden. Ik ben zo nieuwsgierig naar de dingen die hij zal gaan zeggen, de rol die hij krijgt in ons gezin. Eén ding weet ik zeker: Nox is een totaal ander kind dan Ravin. Ravin is timide en kijkt de kat uit de boom, eenmaal los, is hij haast niet te beteugelen! Nox maakt direct contact, is heel spontaan en lijkt niet snel bang te zijn. 


Sinds Ravin naar school gaat hebben we een heel ander ritme te pakken. Twee dagen in de week ben ik thuis. Op die dagen ben ik iets na negen uur thuis en hoef ik pas rond drie uur weer Ravin op te halen. Behalve op de woensdag, want dan is Ravin 's middags thuis. Zeeën van tijd dus! Kan ik fijn het huis wat netjes maken en houden, wat lezen, wat breien, wat op de laptop doen, enz, enz. Een waslijst van dingen die ik wil doen, met als resultaat dat ik gefrustreerd raakte op het moment dat ik door Nox of Ravin gestoord werd in mijn bezigheden. Vanaf een paar weken geleden pak ik dit totaal anders aan, waardoor de dagen thuis meer "Zen" krijgen.


De dagen dat ik thuis ben, waarop ik geen uitstapje of een bezoekje heb gepland leg ik de lat heel laag. Op de grond zeg maar. Ik ga ervan uit dat ik nergens aan toe zal komen. Als ik bezig ben met Nox, heb ik daar de volledige aandacht voor. 

Een luier verschonen bijvoorbeeld! Lekker op de bank beneden. Jongetje op de bank liggend, brabbelend en vriendelijk lachend. Ik brabbel gezellig terug en zeg dan: "Kriebelen!". Hij herkent het woord en strekt zijn beentjes. Ik kriebel het lieve mannetje over zijn mollige, met huidplooien gevulde babybeentjes. Nox heeft zijn mond open en staart een beetje voor zich uit. Dan maakt hij oogcontact, begint te lachen en te trappelen. Ik lach mee. Weer opnieuw de beentjes kriebelen, dan het buikje kriebelen, waarom Nox echt moet schaterlachen. Schaterlachende baby's werken denk ik helend. Het vult de kamer direct met een positieve energie. De Zen-luier duurt zo wel ruim 10 minuten, maar daarna zijn we allebei helemaal blij. 

Nox mag even in de box spelen en ik huppel de trap op om de wasmand te halen. Even wat wasgoed opvouwen. Oh nee, eerst de vaatwasser leegmaken. Voor de was opvouwen, wacht ik tot Nox het niet meer zo goed trekt in de box en dan ga ik op het vloerkleed zitten, met Nox erbij en dan maak ik mooie stapeltjes om meneertje heen en kan ik gezellig terug kletsen tegen de baby. De prioriteit blijft bij Nox.

Ook met Ravin ben ik echt met hem bezig. Niet de hele tijd, want dat kan niet. Beide mannetjes krijgen af en toe exclusieve aandacht. Dat is voor hen heel fijn en voor mij ook. Niets is vermoeiender dan bezig te zijn met het één, terwijl je je loopt op te vreten dat je dat andere ook nog moet (of had willen) doen. Het huis stort niet in als de vaatwasser niet leeg is. 

Het ultieme voorbeeld van een 'zinloze' activiteit, is een flesje geven. Je kunt maar weinig anders, dan dat flesje geven. Toegegeven, je kunt wel sms'en, maar daarvoor moet je best handig zijn en Nox wordt onrustig van mobieltjes en andere apparaatjes met knopjes en lichtjes. Ik ga gewoon helemaal voor die fles!!! De hele wereld bestaat op zo'n moment alléén uit Nox, de fles en ik in de vorm van een steiger. Ik geniet. Jorg neemt Ravin voor zijn rekening, ik hoor ze lachen op Ravin's kamer. De rust die ik voel, slaat over op Nox. Hij stopt met drinken, is in slaap gevallen. Zonder flesje, is hij nog mooier. Ik druk mijn gezicht tegen zijn hoofd aan en manoeuvreer hem rechtop, terwijl ik ga staan. Ik hops door zijn kamertje heen, om de boertjes los te maken en Nox slaapt gewoon door. Na een poosje leg ik hem in zijn bedje. Slaap zacht!

5 opmerkingen:

  1. Wat goed! Klinkt heel fijn zo'n dagje onthaasten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het resulteert soms wel in een vrij chaotisch huis. Hoewel ik dan 's avonds vaak wel meer energie overheb en het dan alsnog makkelijk recht kan trekken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Opnieuw een vertederende blog. Je verwoord het erg mooi en ik waardeer je instelling enorm; dat maakt ook mij gelukkiger. Je bent een voorbeeld voor heel veel andere moeders! Ik blijf blij met zo een lieve schoondochter.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb ook vrijwel altijd chaos in mijn huis. Maar ik heb geen excuus behalve luiheid. ;)

    BeantwoordenVerwijderen